Bir sözlüğün sırtı gibi kırılmak istiyorum. Tüm kelimeleriyle ortadan ayrılmayı bekliyorum. Ve daha sonra sayfalara...

Tercihen 15 parça..

İlk Ve Tek Mektup

Ellerindeki o anlamsız çizgiler gibi. İnsanların geleceği gördüğü senin ise bir çift yıpranmış günahkar görmen gibi. İşte bu kadar asil olamıyoruz. Bir şeyi olması gerekenden, saygısına yakın düşünememekten. Romantize etmekten. Sevdiklerinden ziyade çiçek ve altınlarla bezendiğinden sana hayran kalıyorlar. Hatta yanıp tutuşuyorlar, deriler dökülüyor birer birer ve kül tanelerine dönüyor. Seremoni edilmiş bir şekilde, arkasında ağıtlar bırakmış bir kaç toz. Uzanıyor tüm emeklerinin arasında. O ellerle sahip olduğun tüm eşyaların üstünde birikiyor. Kan, ter ve gözyaşı gerçekten yerini biliyor. Ve sanki kahramanlığın o kadar insanın arasından geçip de beni buluyor. Ruhun yetmezmiş gibi sen de üzerime iz bırakıyorsun. Aklıma daha da işliyorsun. Hayır… kan kustuğunu ve çektiğin eziyeti düşünmemem lazım. Seni bu şekilde kabul edeceğim. Seni sen olduğun için. İlk defa elini tuttuğumdaki mutluluk kadar saf öldüğünü düşüneceğim. Peşimi bırakmasan da bana eziyet çektirsen bile, günden güne beni soldursan bile seni her zaman hem kalbimde, hem üstümde taşıyacağım. Başımın ve aldığım nefesin üstünde. Başkalarına bir toz parçasından farksız görünüyor olsan bile. Ancak kimse benim o ağıtlar içinde neler çektiğimi bilemedi. Sanki bir ömür sürecekti. Savaşın her darbesinde aldığın yaradan daha beter oldum. İçim içimi kemirdi. Bıraksalar elimden bıçak düşmezdi bile...

Şimdi ise bir tanem tek olmaktan kayboluyor ve kendini denize bırakıyor. Gitme diyemedim, arkamdan koşacak bir bacağı yoktu. Kal da diyemedim, parçalanmış elini tutamazdım. İçim kan ağlıyor. Bırakın sevdiceğimi derin suya atın kendini ve ben de gözyaşlarımla boğuşacağım. Küllerini savurun ve ben de sallanacağım. Denizin dibine çöktükçe ben de batacağım. Her şey... Her şey... Ah... Galiba öleceğim, ve benim kahramanım olacaksın. Başka kimseye layık göremedin değil mi? Bu yüzden gittin ve bu yüzden madalyalar aldın. Başkası olsa yapmazdın değil mi? Bir o kadar seviyorum… Nefesim yetmiyor artık. gözyaşlarım bana yetmedi. Seni taşımak bana ağır geldi sevdiğim. Her kaybolan tanen için bağıracağım. tüm nefretimle ve kinimle bağıracağım. Beni senden alıkoydukları için karşı çıkacağım. Ve işte o zaman dünya hem bana hem ailemize dar olacak. Cennette seni bulacağım ve kızımızla tüm emeklerini toplayacağız. Seni bir araya getirip yanı başımızda durmanı sağlayacağız. Bir kukla gibi otursan bile içim rahat edecek. Yüzünü görsem bile ömrüm yeniden doğacak. Sevgilim, seni her halinle görmeye hazırım. yeter ki beni de yanına al ve acılarımı dindir. Biliyorum yanımda olmak istediğini. Evden gitmeden o kadar vakit döküp güneşe yakın ayrıldığını. Şimdi ise ben kendimi sana dökeceğim. Her şey bedelinde. seni ben yapan biz ve biz biriz.
Sevgilerimle-